Dolmuştayız

akşam saat 10a 10 vardı. dolmuşta herkes günün yorgunluğu ve dolmuşun rehavetiyle hafifçe sallanmaktaydı. ta ki şoför "arkadaki bayan, sanırım sizden para almadık" deyinceye kadar. giriş biraz agresiflik, gergin bi ortam havası yaratsa da aslında öyle değildi. antalyada dolmuşlar 9 buçuktan sonra hafif mizahi olur, karikatür kokar. şoförün hafif arka çaprazında kaykılarak oturan hafif kıro abimiz "almayıver yahu, sevgililer günü bugün olsun o kadar yıh yıh" dedi şoföre. "hee oldu. ev sahibi de benim sevgililer günümü kutlasın sonra di mi" dedi şoför dikizden bakarak. dolmuş kıh kıh kıh halinde gülüştü. kıro abimiz gayet şendi. birine telefon açtı, telefondakine "reis! sevgililer günün kutlu olsun ahahahah" dedi. onu gidi muzur onu. bunların üzerine parayı ödemeyen bayan hariç bütün dolmuş "parayı ödemedik mi acaba" diye gocundu. 1 dk sonra o bayan da gocundu sanırım çünkü şoförün yanına bi bayan gitti bişi dedi. ben bunlar olurken hiç arkaya dönüp bakmamıştım "kim bu ödemeyen kadın yaa" şeklinde. önümdeki teyzeler çok dönüp baktı, ben de teyze gibi davranmayayım diye mi bakmadım bilmem. hayır baksam teyze de olmayacağım aslında. gayet şık olduğum için dönüp bakmamış da olabilirim. "ceket-gömlekli isen hızlı hareketler yapılmaz, ağır başlılığı korumak, kalıbının hakkını vermek lazım" psikolojisi de olabilir bu. o yüzden emin değilim şoförle konuşan bayan o bayan mı. hikayeyi böyle ortada bitirmek istemezdim ama, böyle oldu. ben istemez miyim dolmuşta bi sinerji yaratalım, anca bu oldu işte. yıh yıh yıh